25 november 2025
Er borrelt iets onderin mijn buik. Mijn benen voelen sterk, mijn voeten lijken zich stevig in het tapijt te hebben verankerd. Ik kan voelen dat mijn ogen vuur spuwen en uit de diepte van mijn keel klinkt een zware grom. Draken en Elven Deze oefeningen draait om draken en elfen en mijn draak is duidelijk goed wakker. Ze houdt wel van wat vuur. Geniet ervan om dat samen met andere draken nog een beetje extra op te stoken en kijkt uit naar elven om te verslinden. Opeens sta ik oog in oog met een elf. Zo eentje met zachte ogen, liefdevol en aanwezigheid. Ik grom een beetje harder. Zak dieper door mijn benen voor extra grond en laat het vuur in mijn buik op vlammen. De elf blijft me aankijken. Zachter, aanweziger, verwelkomend lijkt het wel. Nog een grom. Nog een liefdevolle blik. We staan, best dichtbij elkaar eigenlijk. We kijken, ik stamp, de elf danst. En dan opeens, bij de laatst grom, kraakt er iets in het midden van mijn borst. Mijn kaken ontspannen en de draak verzacht. Ik maak me los uit het contact en vervolg de oefening met een diepe geraaktheid die me ook de rest van de dag niet meer los laat: Ik kwam met al mijn vuur. En de elf bleef. 💫 Hoe brandt jouw vuur? Deze ontmoeting raakte een oude, vertrouwde, pijnlijke vraag: als ik kom met al mijn vuur, kracht … woede en boosheid, blijf je dan? Tot nu toe was het antwoord daarop eigenlijk altijd: nee. Mijn vuur, de boosheid, de kracht, de levenslust die er onderzit was niet welkom, maar te veel, te luid, te aanstellerig, te …. Dus leerde ik om me in te houden, aan te passen, zoet te zijn. En daar kan een mens flink moe van worden. Hoe is dat voor jou? Herken je het? Ben je klaar met inhouden? Heb je genoeg van de kramp in je lijf? Wil je op zoek naar manieren om uit standje waakvlam te komen?